ക്ലോക്കിന്‍റെ സൂചിമുന പിന്നില്‍ കുത്തുന്നു ,
അറിയാതെ ഞാന്‍ എന്‍റെ വേഗം കൂട്ടുന്നു.
മൂക്കിന്‍ തുമ്പത്തെ ഫ്രെയിം ലെസ്സ് കണ്ണടയില്‍
എന്‍റെ ലക്ഷ്യത്തിന്‍ ചിത്രം മാത്രം തെളിയുന്നു.
വിലകൂടിയ കണ്ണട പരഞ്ഞുണ്ടാക്കിയതാണ് ഞാന്‍ ,
ചുറ്റിലും മറ്റൊന്നും തെളിയാതിരിക്കുവാന്‍.
കാതിലെക്കൊന്നും കയറാതിരിക്കുവാന്‍
ഹെഡ്സെറ്റ് ഒരെണ്ണം കാതില്‍ പാടിതകര്‍ക്കുന്നു,
'അല്ലിയാംബാലിന്‍ ' റീമിക്സ് ഗാനം.
കഴുത്തിലെ പാമ്പ് പിടുത്തം മുറുക്കുന്നു
ശ്വാസം വലിക്കുന്ന സമയം കുറയ്ക്കാന്‍ .
തെളിയില്ലോന്നും കണ്ണില്‍
പുകയുന്ന തലയുമായി നില്‍ക്കുന്ന ബോസല്ലാതെ
ആ ചൂടെനിക്കും പകര്‍ന്നു കഴിഞ്ഞു,
പ്രേമവും സ്നേഹവും കുക്കറില്‍ വേവുന്നു .
ശീലങ്ങലെല്ലാം മാറുന്നു അനുദിനം,
വാച്ചിലെ നോട്ടമല്ലാതെ എല്ലാം.
ഭുമിയുടെ കറക്കം അറിയുന്നില്ല ഞാന്‍
ഓഫീസ് കാബിനില്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍നു മുന്നിലെ
കറക്കമല്ലാതെ ഒന്നും.
സൂര്യനും ചന്ദ്രനും ഉദിക്കുന്നില്ല അവിടെ,
ഓരോ കറക്കത്തിലും
നീലിച്ച മോണിട്ടര്‍ മാത്രം .
ഉറക്കത്തില്‍ സ്വപ്നങ്ങള്‍ കാണാതിരിക്കുവാന്‍
ഉറക്കം തന്നെ കുറച്ചു ഞാന്‍ ,
പകരം ഉറക്കഗുളികയില്‍ ബോധം കെടുന്നു.
ഫോണിലെ ശബ്ധമല്ലാതെ, ഓര്‍മ്മയില്ല
അമ്മയുടെ മുഖവും കയ്പുണ്ന്യവും.
സഹനങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം വിലയായി
അക്കൌണ്ടില്‍ അക്കങ്ങള്‍ പെരുകുന്നു,കുമിയുന്നു .
എനിക്ക് ചുറ്റിലും തീര്‍ക്കുന്നു ഞാന്‍
ചില്ല് കൊണ്ടെന്ന പോല്‍ ഒരു ലക്ഷ്മണഗോളം.
എന്നോടൊപ്പം നിങ്ങുന്നു ,പക്ഷെ
പുറത്തു കടക്കുവാന്‍ ആവതില്ല,
ഞാന്‍ അതിനു മുതിര്‍ന്നുമില്ല .
*******************************************************************
ഇന്ന് ഞാന്‍ പതിവിലും വയ്കിയിരുന്നു,
ബസ് കാത്തു നില്‍ക്കുവാന്‍ തുടങ്ങിയ നേരം.
എങ്കിലും ആ കാഴ്ച കണ്ണില്‍ ഉടക്കി,
ഫ്രെയിം ലെസ്സ് കണ്ണട ധര്‍മ്മം മറന്നു.
റോഡിന്‍റെ മറുപുറം ഒരു കുഞ്ഞ്,
ഇരുന്നു കരയുന്നു . പിച്ചയ്ക്കായല്ല,
ചലനമറ്റ അമ്മയുടെ ജഡത്തിനു മുന്നില്‍.
എന്നേക്കാള്‍ വേഗത്തിലോടുന്നവരൊന്നും
ആ കുട്ടി നീട്ടുന്ന കരം കണ്ടതില്ല,
കണ്ടതായി ഭാവിച്ചതില്ല .
ആ കുഞ്ഞ് കണ്നെന്റെ കണ്ണില്‍ ഉടക്കി,
നീട്ടിയ കയ്യുമായി ഓടി വന്നു.
കയ്യ് ഞാന്‍ തൊട്ടില്ല , കണ്ണുനീര്‍ തുടച്ചില്ല,
പാഞ്ഞു പോയൊരു കാറെന്നെ
അതിനു സമ്മതിച്ചില്ല,
ഇളം ചൂടുചോരയെന്‍ മുഖത്തേക്ക്
ചീറ്റിച്ചു കൊണ്ട് .
ആ ചോരയില്‍ കുതിര്‍ന്നെന്റെ,
കണ്ണട ചില്ലാകെ തകര്‍ന്നു പോയി.
കഴുത്തില്‍ മുറുകിയ പാമ്പിന്റെ
പിടുത്തം ഒരു നേരത്തേക്ക് അയഞ്ഞു പോയി.
ലക്ഷ്മണഗോളവും പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞു,
ചോരയില്‍ കുതിര്‍ന്നവളെ
ഞാന്‍ വാരിയെടുത്തു.
******************************************************************
ആശുപത്രിയില്‍ നിന്നും നടന്നുനീങ്ങുപോഴും
പുകയുന്ന ബോസ്സിന്റെ തല ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തില്ല,
വെള്ളയില്‍ പൊതിഞ്ഞ
ആ കുഞ്ഞ് ശരീരവും ഓര്‍ത്തില്ല.
നീട്ടിയ എന്‍റെ കയ്യ് തട്ടിമാറ്റി പാഞ്ഞ
വാഹനങ്ങളെയോ,
ഇരുകാലി ജനധുക്കലെയോ ഓര്‍ത്തില്ല.
ഡോകടര്‍ പറഞ്ഞ
ആ വാചകം മാത്രം ഓര്‍ത്തു ഞാന്‍,
"രണ്ടു മിനിട്ട് മുന്പേ വന്നെങ്കില്‍".
അതുവരെ ഞാന്‍ ഓടി തോല്പിച്ച
വാച്ചിന്റെ ചിരി സഹിക്കാതെ,ഞാന്‍
അതിനെ ഓടയില്‍ ഒഴുക്കി.
അഴുകിയ വെള്ളത്തില്‍ മുങ്ങുപോഴും,
അതെന്നെ പരിഹസിച്ചു ചിരിച്ചിരുന്നു.
"രണ്ടു മിനിട്ട്"
അറിയാതെ ഞാന്‍ എന്‍റെ വേഗം കൂട്ടുന്നു.
മൂക്കിന്‍ തുമ്പത്തെ ഫ്രെയിം ലെസ്സ് കണ്ണടയില്‍
എന്‍റെ ലക്ഷ്യത്തിന്‍ ചിത്രം മാത്രം തെളിയുന്നു.
വിലകൂടിയ കണ്ണട പരഞ്ഞുണ്ടാക്കിയതാണ് ഞാന്‍ ,
ചുറ്റിലും മറ്റൊന്നും തെളിയാതിരിക്കുവാന്‍.
കാതിലെക്കൊന്നും കയറാതിരിക്കുവാന്‍
ഹെഡ്സെറ്റ് ഒരെണ്ണം കാതില്‍ പാടിതകര്‍ക്കുന്നു,
'അല്ലിയാംബാലിന്‍ ' റീമിക്സ് ഗാനം.
കഴുത്തിലെ പാമ്പ് പിടുത്തം മുറുക്കുന്നു
ശ്വാസം വലിക്കുന്ന സമയം കുറയ്ക്കാന്‍ .
തെളിയില്ലോന്നും കണ്ണില്‍
പുകയുന്ന തലയുമായി നില്‍ക്കുന്ന ബോസല്ലാതെ
ആ ചൂടെനിക്കും പകര്‍ന്നു കഴിഞ്ഞു,
പ്രേമവും സ്നേഹവും കുക്കറില്‍ വേവുന്നു .
ശീലങ്ങലെല്ലാം മാറുന്നു അനുദിനം,
വാച്ചിലെ നോട്ടമല്ലാതെ എല്ലാം.
ഭുമിയുടെ കറക്കം അറിയുന്നില്ല ഞാന്‍
ഓഫീസ് കാബിനില്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍നു മുന്നിലെ
കറക്കമല്ലാതെ ഒന്നും.
സൂര്യനും ചന്ദ്രനും ഉദിക്കുന്നില്ല അവിടെ,
ഓരോ കറക്കത്തിലും
നീലിച്ച മോണിട്ടര്‍ മാത്രം .
ഉറക്കത്തില്‍ സ്വപ്നങ്ങള്‍ കാണാതിരിക്കുവാന്‍
ഉറക്കം തന്നെ കുറച്ചു ഞാന്‍ ,
പകരം ഉറക്കഗുളികയില്‍ ബോധം കെടുന്നു.
ഫോണിലെ ശബ്ധമല്ലാതെ, ഓര്‍മ്മയില്ല
അമ്മയുടെ മുഖവും കയ്പുണ്ന്യവും.
സഹനങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം വിലയായി
അക്കൌണ്ടില്‍ അക്കങ്ങള്‍ പെരുകുന്നു,കുമിയുന്നു .
എനിക്ക് ചുറ്റിലും തീര്‍ക്കുന്നു ഞാന്‍
ചില്ല് കൊണ്ടെന്ന പോല്‍ ഒരു ലക്ഷ്മണഗോളം.
എന്നോടൊപ്പം നിങ്ങുന്നു ,പക്ഷെ
പുറത്തു കടക്കുവാന്‍ ആവതില്ല,
ഞാന്‍ അതിനു മുതിര്‍ന്നുമില്ല .
*******************************************************************
ഇന്ന് ഞാന്‍ പതിവിലും വയ്കിയിരുന്നു,
ബസ് കാത്തു നില്‍ക്കുവാന്‍ തുടങ്ങിയ നേരം.
എങ്കിലും ആ കാഴ്ച കണ്ണില്‍ ഉടക്കി,
ഫ്രെയിം ലെസ്സ് കണ്ണട ധര്‍മ്മം മറന്നു.
റോഡിന്‍റെ മറുപുറം ഒരു കുഞ്ഞ്,
ഇരുന്നു കരയുന്നു . പിച്ചയ്ക്കായല്ല,
ചലനമറ്റ അമ്മയുടെ ജഡത്തിനു മുന്നില്‍.
എന്നേക്കാള്‍ വേഗത്തിലോടുന്നവരൊന്നും
ആ കുട്ടി നീട്ടുന്ന കരം കണ്ടതില്ല,
കണ്ടതായി ഭാവിച്ചതില്ല .
ആ കുഞ്ഞ് കണ്നെന്റെ കണ്ണില്‍ ഉടക്കി,
നീട്ടിയ കയ്യുമായി ഓടി വന്നു.
കയ്യ് ഞാന്‍ തൊട്ടില്ല , കണ്ണുനീര്‍ തുടച്ചില്ല,
പാഞ്ഞു പോയൊരു കാറെന്നെ
അതിനു സമ്മതിച്ചില്ല,
ഇളം ചൂടുചോരയെന്‍ മുഖത്തേക്ക്
ചീറ്റിച്ചു കൊണ്ട് .
ആ ചോരയില്‍ കുതിര്‍ന്നെന്റെ,
കണ്ണട ചില്ലാകെ തകര്‍ന്നു പോയി.
കഴുത്തില്‍ മുറുകിയ പാമ്പിന്റെ
പിടുത്തം ഒരു നേരത്തേക്ക് അയഞ്ഞു പോയി.
ലക്ഷ്മണഗോളവും പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞു,
ചോരയില്‍ കുതിര്‍ന്നവളെ
ഞാന്‍ വാരിയെടുത്തു.
******************************************************************
ആശുപത്രിയില്‍ നിന്നും നടന്നുനീങ്ങുപോഴും
പുകയുന്ന ബോസ്സിന്റെ തല ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തില്ല,
വെള്ളയില്‍ പൊതിഞ്ഞ
ആ കുഞ്ഞ് ശരീരവും ഓര്‍ത്തില്ല.
നീട്ടിയ എന്‍റെ കയ്യ് തട്ടിമാറ്റി പാഞ്ഞ
വാഹനങ്ങളെയോ,
ഇരുകാലി ജനധുക്കലെയോ ഓര്‍ത്തില്ല.
ഡോകടര്‍ പറഞ്ഞ
ആ വാചകം മാത്രം ഓര്‍ത്തു ഞാന്‍,
"രണ്ടു മിനിട്ട് മുന്പേ വന്നെങ്കില്‍".
അതുവരെ ഞാന്‍ ഓടി തോല്പിച്ച
വാച്ചിന്റെ ചിരി സഹിക്കാതെ,ഞാന്‍
അതിനെ ഓടയില്‍ ഒഴുക്കി.
അഴുകിയ വെള്ളത്തില്‍ മുങ്ങുപോഴും,
അതെന്നെ പരിഹസിച്ചു ചിരിച്ചിരുന്നു.
"രണ്ടു മിനിട്ട്"
